ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Εάν το παρόν πρόγραμμα της GATT επιτύχει, είναι φανερό ότι τείνει σε μία παγκόσμια κυβέρνηση ελεγχόμενη από μια λέσχη πλουσίων ανθρώπων που συνεδριάζουν στις οργανώσεις τους, όπως οι συναντήσεις της G-7, των επτά πλουσιότερων βιομηχανικών χωρών – των χωρών που έχουν τα δικά τους ιδρύματα, όπως το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, που έχουν ένα καθιερωμένο πλέγμα διευθετήσεων στην GATT και εφαρμόζουν ένα σύστημα το οποίο ενίοτε αποκαλείται «εταιρικός μερκαντιλισμός». Θυμηθείτε ότι αν και αυτό τιτλοφορείται «φιλελευθεροποίηση» και «ελεύθερο εμπόριο», υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι διευθυνόμενου εμπορίου εσωτερικά. Έτσι, τεράστιες επιχειρήσεις οι οποίες συχνά είναι πιο ισχυρές από πολλά κράτη, επιδίδονται σε ένα ελεγχόμενο και διευθυνόμενο εμπόριο εσωτερικά αλλά και διασυνοριακά, καθώς πρόκειται δια διεθνείς επιχειρήσεις.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα μίγμα από πολιτικές. Ζητούν φιλελευθεροποίηση και απελευθέρωση του εμπορίου σε πολλούς τομείς. Από την άλλη πλευρά, ζητούν ενισχυμένη προστασία σε τομείς όπου οι ΗΠΑ είναι δυνατές. Πάρτε για παράδειγμα τις αποκαλούμενες υπηρεσίες, όπως οι τράπεζες. Οι ΗΠΑ ζητούν απελευθέρωση των υπηρεσιών στον Τρίτο Κόσμο, πράγμα που θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν και να πνιγούν όλες οι τράπεζες και τα πιστωτικά ιδρύματα του Τρίτου Κόσμου από τις δυτικές, αφού είναι τόσο πολύ πλουσιότερες και ισχυρότερες. Αυτό θα εκμηδένιζε τη δυνατότητα κάθε εθνικού προγράμματος βιομηχανικής ανάπτυξης μέσα στον Τρίτο Κόσμο. Αυτό είναι το είδος της φιλελευθεροποίησης που προτιμούν οι ΗΠΑ.

Ο ρόλος του εργατικού κινήματος έχει αποδυναμωθεί σημαντικά από τη δεκαετία του ’40. Δεν του είναι άγνωστο αυτό. Ο Doug Fraser, ο πρώην αρχηγός του συνδικάτου UAW, σχεδόν πριν από δεκαπέντε χρόνια, επισήμανε ότι διεξάγεται ένας σκληρός, μονόπλευρος ταξικός πόλεμος από τους αμερικανούς καπιταλιστές εναντίον του εργατικού κινήματος, ενώ το εργατικό κίνημα, οι εργατοπατέρες δηλαδή, είχε γοητευθεί από τα συνθήματα για ταξική συνεργασία. Ο ταξικός αγώνας είναι παρελθόν. Το αποτέλεσμα ενός σκληρού, μονόπλευρου ταξικού πολέμου είναι πολύ φανερό.

Οι Βρετανοί φιλελεύθεροι ιστορικοί, μεγάλοι υπερασπιστές του ελεύθερου εμπορίου εκείνη την εποχή, έλεγαν: «Κοιτάξτε, αυτό που κάνουμε στην Ινδία δεν είναι ωραίο, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να επιζήσουν οι κλωστοϋφαντουργίες στο Λάνκαστερ. Πρέπει να αποτρέψουμε τον ανταγωνισμό». Και η καταστροφή συνεχίστηκε.
ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ – Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ SCRIPTA


Φαντάσου κάποιον που σφύζει από υγεία και ρώμη, είναι πανέμορφος και όλες του οι αισθήσεις λειτουργούν στην εντέλεια· μπορείς να προσθέσεις, αν θέλεις, το ελαφρύ και ευκίνητο σώμα· να τον προικίσεις με πλούτη, αξιώματα, εξουσία, δύναμη, δόξα· αν αυτός που τα έχει όλα αυτά είναι άδικος, ακρατής, δειλός, χαμηλής ευφυΐας ή και τελείως ανόητος, αμφιβάλλεις ότι θα είναι δυστυχισμένος; Τι είδους αγαθά είναι αυτά, αν ο κάτοχός τους μπορεί να είναι τελείως δυστυχισμένος; Όπως ένας σωρός στάρι αποτελείται αποκλειστικά από σπόρους σταριού, δεν αποκλείεται και η ευτυχία να είναι φτιαγμένη από εντελώς δικά της συστατικά. Αν είναι έτσι, τότε η ευτυχία είναι φτιαγμένη μόνο από αγαθά που είναι ηθικώς καλά. Αν αποτελεί ένα μείγμα από ανόμοια συστατικά, τίποτε ηθικώς καλό δεν μπορεί να προκύψει από αυτά, και τότε τι νόημα θα μπορούσαμε να δώσουμε στη λέξη «ευτυχία»;
ΚΙΚΕΡΩΝ – Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ


Μην αφήσουμε αυτόν που είναι άστεγος να γκρεμίσει το σπίτι του άλλου, αλλά ας τον αφήσουμε να εργαστεί με ευσυνειδησία και να χτίσει το δικό του σπίτι, διαβεβαιώνοντάς τον με αυτόν τον τρόπο ότι και το δικό του θα είναι ασφαλές, όταν χτιστεί.

Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι πριν είκοσι πέντε χρόνια, ήμουν ανειδίκευτος εργάτης που ρυμουλκούσε σιδερόβεργες, δουλεύοντας σε σχεδίες – ακριβώς ό,τι μπορούσε να συμβεί στο γιο κάθε φτωχού ανθρώπου. Θέλω όλοι οι άνθρωποι να έχουν από μια ευκαιρία.
ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ – ΤΑΔΕ ΕΦΗ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΜΕΙΑΣ


Ωστόσο, ο ένας στους έξι κατοίκους του πλανήτη μας ακόμα πασχίζει καθημερινά να καλύψει μέρος ή το σύνολο των κρίσιμων αναγκών του σε επαρκή τροφή, καθαρό πόσιμο νερό, ασφαλές κατάλυμα, υποδομές υγιεινής καθώς και πρόσβαση στη βασική υγειονομική περίθαλψη. Οι άνθρωποι αυτοί περνούν με 1 δολάριο την ημέρα, ή ακόμα λιγότερο, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και σχεδιασμού υποδομής τους παραβλέπουν. Καθημερινά, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας της απόλυτης φτώχιας, της έλλειψης τροφής, πόσιμου νερού, φαρμάκων ή άλλων ουσιαστικών αναγκών.
JEFFREY D. SACHS - SCIENTIFIC AMERICAN 11/2005



ΟΙ περισσότεροι σύγχρονοι οικονομολόγοι δεν συμμερίζονται την άποψη ότι οι οικονομίες των ΗΠΑ και άλλων χωρών βαδίζουν προς την αντιοικονομική μεγέθυνση. Ως επί το πλείστον αγνοούν το ζήτημα της αειφορίας και πιστεύουν ότι, επειδή ως τώρα πορευθήκαμε με την οικονομική μεγέθυνση, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο επ’ άπειρον. Η ανησυχία, ωστόσο, σχετικά με την αειφορία έχει μακρά ιστορία, χρονολογούμενη από το 1848 και από το περίφημο κεφάλαιο «Περί της στάσιμης ισορροπίας» του John Stuart Mill, μια κατάσταση που ο Mill, σε αντίθεση με άλλους οικονομολόγους θεωρούσε ευπρόσδεκτη.

Εν γένει, όμως, οι οικονομολόγοι του κυρίαρχου ρεύματος (επίσης γνωστοί και ως νεοκλασικοί) θεωρούν την αειφορία ως λόξα και είναι σφόδρα προσηλωμένοι στην οικονομική μεγέθυνση.
Τα γεγονότα, ωστόσο, μιλούν από μόνα τους και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση: η βιόσφαιρα αποτελεί ένα σύστημα πεπερασμένο, μη αυξανόμενο και κλειστό (αν εξαιρέσουμε τη σταθερή εισροή ηλιακής ενέργειας), το οποίο υπόκειται στους περιορισμούς που θέτουν οι νόμοι της θερμοδυναμικής.

Κρίνοντας από το πώς συζητείται το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) στα μέσα ενημέρωσης, κανείς θα νόμιζε ότι όλα τα καλά απορρέουν από αυτό. Και όμως, το ΑΕΠ όχι μόνο δεν αποτελεί μέτρο της ευημερίας, αλλά ούτε καν του εισοδήματος. Μάλλον είναι μέτρο της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας.

Για τις ΗΠΑ, φαίνεται ότι, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1980, οι αρνητικοί παράγοντες του ISEW αυξάνονται ταχύτερα από τους θετικούς. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν προκύψει και για την Αγγλία, την Αυστρία, τη Γερμανία και τη Σουηδία. Με άλλα λόγια, για μερικές χώρες τα κόστη της οικονομικής μεγέθυνσης αυξάνονται τα τελευταία χρόνια ταχύτερα απ’ ό,τι τα οφέλη.
HERMAN E. DALY - SCIENTIFIC AMERICAN 11/2005


ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
Ξέρω πώς τίποτα δεν είναι δικό μου
Εκτός από τη σκέψη που ανεμπόδιστα
Κυλάει από την ψυχή μου.
Κι ακόμα, κάθε όμορφη στιγμή
Που η καλή Μοίρα
Μ’ αφήνει ολόψυχα να χαρώ.
ΓΚΑΙΤΕ - ΦΑΟΥΣΤ



Η διαφορά είναι και έχειν δεν είναι βασικά διαφορά ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Η διαφορά είναι μάλλον ανάμεσα σε μια κοινωνία, που το ενδιαφέρον της συγκεντρώνεται στους ανθρώπους, και σε μια άλλη που το ενδιαφέρον της συγκεντρώνεται στα πράγματα.

Το Μεγαλείο της Μεγάλης Υπόσχεσης – τα εκπληκτικά υλικά και πνευματικά επιτεύγματα της βιομηχανικής εποχής - πρέπει να γίνουν αντικείμενο μελέτης, αν θέλουμε να κατανοήσουμε το τραύμα που προκαλεί σήμερα η διάψευσή της. Γιατί η βιομηχανική εποχή έχει πραγματικά αποτύχει στην πραγμάτωση της Μεγάλης Υπόσχεσης και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι:
· Η χωρίς όρια ικανοποίηση όλων των επιθυμιών δε συνεπάγεται την ευδαιμονία, ούτε οδηγεί στην ευτυχία, ούτε ακόμα στη μεγαλύτερη απόλαυση.
· Το όνειρο να γίνουμε κύριοι της ζωής μας τελείωσε, όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε το γεγονός ότι έχουμε γίνει όλοι γρανάζια της γραφειοκρατικής μηχανής· ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι προτιμήσεις μας κατευθύνονται από την κυβέρνηση και τη βιομηχανία, καθώς και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχό τους.
· Η οικονομική πρόοδος παρέμεινε περιορισμένη στα πλούσια κράτη και το χάσμα ανάμεσα στα φτωχά και τα πλούσια κράτη πλάτυνε ακόμα περισσότερο.Η ίδια η τεχνολογική πρόοδος έχει δημιουργήσει κινδύνους οικολογικούς καθώς και τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, που ο καθένας τους ή και οι δυο μαζί μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρο τον πολιτισμό, και ίσως ακόμα και την ίδια τη ζωή.
ΕΡΙΧ ΦΡΟΜ - ΝΑ ΕΧΕΙΣ Η ΝΑ ΕΙΣΑΙ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗ